Oglądałam obie wersje tej histori (Antarktykę - Nankyoku Monogatari i Eight Below) i
muszę stwierdzić że wersja nowoczesna nie umywa się do pierwowzoru.
Eight Below jest wersją cukierkową, disneyową i bardziej skierowaną do dzieci. Jest też
bardziej naiwna; kto widział takie 'ludzkie' zachowania wsród psów? (mam tu na myśli
scenę w której Max (husky) przynosi przywódczyni stada pożywienie a ta oddaje mu je,
aby uznać jego przywódstwo. widac tam wtedy 'Sztuczne' <wyćwiczone przez treserów>
cofanie się Maxa kiedy daję mięso Mayi ).Takich scen w Eight Below jest multum i
wprawne oko to zuważy.

Za to w Nankyoku Monogatari nie ma takich scen. Film jest realistyczny, ale przez to
piękny i prawdziwszy. Ma nie powtarzalny klimat dzięki muzyce Vangelisa i dzięki tym
starym, wspaniałym kamerom, które nie nagrywały co prawda w HD ale uchwycały
wspaniale nastój . To taka moja osobista schiza, ale czy nie zuważyliście że stare
kamery, np z lat 80' i 90' dają kinu takie miękkie, nostalgiczne światło? Współczesne
filmy najczęściej nie mają takiego klimatu... (poza kilkoma wyjątkami).

Wracając do Antarktyki jest to na pewno film nie dla wszystkich, ale z pewnością dla ludzi
interesujących się Północą lub Antarktydą, współpracy ludzi z psami i zmaganiu się z
naturą.
Film z niepowtarzalnym klimatem lat 80' i muzyką twórcy słynnego utworu z 'Chariots Of
Fire'. (Ostanio moje zdumienie sięgnęło szczytu kiedy znalazłam ten Soundtrack
<Anatrctica> dostępny <!!> na Empik.com!! ).
Film który był ogromnym hitem w Japoni zarabiając 5.9 miliardów yenów oraz startował
w na Berlin International Film Festival. Na pewno godny polecenia i czasu.